Zacht en warm staal

Het is ondertussen het 11e schip dat die naam draagt. Gisteren is de USS New York 'thuisgekomen' in de gelijknamige stad waar het werd toegejuichd door duizenden New Yorkers. Niet omdat de menigte koste wat kost ten oorlog wil trekken, maar omdat het nieuwe schip gemaakt is met het staal van de ingestorte WTC-torens.

 

Een emotionele reactie dus, want staal is staal, ongeacht de afkomst. Een irrationele reactie dus, want de opvarenden hebben meer baat bij de kwaliteit en de technische kenmerken van het staal dan bij haar herkomst vooraleer het gerecycleerd werd tot een schip. Maar mensen zien geen schip, ze zien eert en vooral een symbool van hun mentale strijdvaardigheid en een herdenking aan de vele slachtoffers die gevallen zijn. 

Nochthans is er geen goede geest in het staal gekropen, zijn er geen beschermengelen in gaan huizen of heeft het een magisch krachtveld ontwikkeld dat raketten en ander oorlogsgeweld kan weerstaan. Maar 9/11 heeft naast de fysieke krater ook mentaal diepe putten geslagen. En dan helpt zo een symbool in het emotionele verwerkingsproces. Want het heen en weer gelummel over de nieuwe bestemming van Ground Zero kon best concurreren met de 'waste of time and energy' rond de Oosterweelverbinding en bracht dus weinig bij in het verwerkingsproces van de New Yorkers.

Op de presentatie van het boek "De Ware Aard van de Marketeer" in het Museum voor Natuurwetenschappen haalde prof. Johan Braeckman het voorbeeld aan van een vestje van bvb M. Dutroux. Wie weet had die man wel een mooie vest die me goed zou staan, maar de vaststelling dat ze ooit het lichaam van Dutroux zou verwarmd hebben, is al genoeg om mijn mening en perceptie omtrent het vestje radicaal te herzien. Ook al is het duidelijk dat 'het kwaad' van de man niet in de textiek of de knopen is gaan wonen.

Noem me gerust irrationeel en emotioneel, maar hey, ik ben ook een mens (tot nader order ;-)

geert@ziff-jones.com

foto: AP