... of de FLOwer Power ecologie van de sixties.
Dat de bloemkinderen -zoals de flower power hippies oorspronkelijk werden genoemd- volop bloemen als symbolen gebruikten, had eigenlijk niets te maken met enige drang naar ecologie en natuurviendelijk leven. De bloemen waren een symbool van geweldloosheid en passief verzet als reactie tegen de Vietnam-oorlog van Amerika. De boodschap die de jonge George Arris wou uitdragen door bloemen in de loop van geweren te steken, was een boodschap van liefde zonder enige eco- of groene gedachte.
Het stereotiepe beeld van de geitenwollensokkenbreiers met teenslippers, lang haar en met steeds een of ander wietstikkie in de buurt gebruikte de natuur als symbool van zachtheid, opgewektheid en tolerantie. (Wisten zij veel dat de natuur bikkelhard en agressief is en streeft naar dominantie.) Maar goed, de natuur had haar plaats veroverd in een omgeving van protest en subcultuur terwijl de mensheid nog vlot DDT gebruikte -ondanks de vaststellingen van de dramatische effecten op de natuur (gepubliceerd in Silent Spring door biologist Rachel Carson in 1962) en rijkelijk Agent Orange sproeide op mens en natuur...
In dezelfde periode ontstaat GreenPeace, net als de Flower Power vanuit een anti-reactie tegen oorlog en kernwapens. De beweging heeft haar scope uitgebreid naar natuur in het algemeen maar doet dat veel directer, agressiever en vaak ‘illegaler’ dan pakweg een WWF (gestart in 1961 en nog wel op 9/11 of 11 september).
Groen en contrabeweging hadden elkaar gevonden...
No comments:
Post a Comment