TRUE MARKETING BASICS: 90’s --- Ecoreligion

Om de mensheid te bekeren tot ecogedrag begonnen overheden om meer overtuigende argumenten te gebruiken dan enkel te sensibiliseren. Het beste argument bleek al snel de portefeuille te zijn. Wie zoet is, krijgt een lagere factuur, wie stout is, betaalt. Het zwerfvuil, waar de overheden al tientallen jaren tegen vocht via inefficiënte sensibilseringscampagnes, begon te verminderen dankzij gescheiden afvalophaling. Of liever, verplichte gescheiden afvalophaling; hoe meer u recycleert, hoe lager uw huisvuilfactuur, ongeacht het systeem dat uw lokale overheid gebruikt.

In Nederland is de gescheiden ophaling en verwerking van GFT-afval sinds 1994 verplicht voor de gemeenten en in 1998 startte Brussel met gecheiden ophaling.

Het principe kende meer en meer ingang en overheden zagen ecologie als een bron van inkomsten. Die gedachte is niet onterecht aangezien ‘volwassenen’ volgens het integratieve model eerst een gedrag moeten ‘opgelegd’ krijgen (en ondertussen permanent uitgelegd worden waarom het verplichte gedrag een beter gedrag is) vooraleer ze datzelfde gedrag uit vrije wil opnemen. Smogalarm (waarbij de maximum rijsnelheid aanzienlijk daalt) werd dus vooral een boete-alarm. Los van de discussie of zo’n smogalarm nu feitelijk werkt of niet om het fijne stof lokaal te doen dalen op korte termijn, het staat vast dat automobilisten de zware voet verlichtten vanwege de vergrote kans op snelheidsboetes. De Belg mag binnenkort ‘anders’ gaan betalen voor zijn bedrijfswagen. Na de fiscale PK’s moet hij betalen op de uitstoot van de uitlaat.

Kortom, in de periode van ecoreligion heiligt ecologie alle middelen, vooral de financiële.

6. van Efficology naar True Ecology